De tweede ontmoeting

 Vanmorgen zouden we om half 10 opgehaald worden door Myrish en Ireen om een uitstapje te maken.... Om negen uur ging de telefoon.... de receptie.... Er stond een busje voor ons klaar om ons naar Aloha house te brengen.... Ook goed..  We werden  opgewacht door een stel joelende kinderen... min Ireen... Die deed er niet aan mee.... We hebben even gespeeld met de kinderen en toen kwam Myrish, de social worker er aan... We konden weg... De kinderen van Aloha house gingen echter allemaal mee.... Dus met 14 kinderen en Ate Bing, Ate Dang en Ate Myrish gingen we  op stap.... Onze eerste stop was Mitra Ranch.. Op Mitra Ranch staat een trampoline en een aantal schommels... Geweldig om te zien hoe blij de kinderen waren om daar te zijn.. Uitstapjes maken ze niet vaak... Het leven in Aloha house, speelt zich met name af op het terrein en dan , in veband met de warmte, voornamelijk binnen... De kinderen vonden het spelen op Mitra Ranch erg leuk, behalve Ireen... Zodra 1 van ons ook maar in de buurt kwam, was het mis.... Ze schoof het liefst zo ver mogelijk van ons weg.. Alweer een heel  erg normale reactie... Maar ik was eerlijk gezegd zo teleurgesteld dat alle kinderen van Aloha house er bij waren.. De kinderen samen te zien is echt geweldig hoor, maar Ireen kon zich zo mooi onzichtbaar maken en vooral erg ver bij ons uit de buurt gaan... Ik heb mijn zorgen naar Myrish toe uitgesproken....A.s. zaterdag is haar afscheidsceremonie en mijn gevoel was, dat we nog een lange weg te gaan hadden..... Myrish heeft toen de keuze gemaakt om de kleinste kinderen terug te brengen en met 5  kinderen en 3 verzorgers zijn we op pad gegaan.... We zijn naar de kust gereden en hebben daar fietsen gehuurd met zijspan, waar de kinderen in konden zitten... Toen de kinderen hoorden dat we naar " baywalk" zouden gaan, werden ze helemaal enthousiast... Blije gezichtjes die " biking, biking" riepen... Echt fanatastisch...

Het was ook erg aangenaam om daar te zijn... Het is hier ontzettend heet en aan zee stond een lekkere bries die voor wat verkoeling zorgde... Ireen gaf Jelle een " verplicht" handje, maar wilde haar hand het liefst losrukken.....

Somer is ontzettend geduldig.... Liet zich niet door Ireen uit het veld slaan.... Zelfs niet als Ireen keer op keer haar handje uit Somer haar hand losrukte... Hoe moeilijk moet dit voor onze kleine Soom zijn!!!! Afwijzing na afwijzing.... Dat is best moeilijk... De moed begon me al aardig in de schoenen te zakken.....

 In Puerto Princesa Proper zijn we uiteindelijk wat gaan eten.... Wat er gebeurde weet ik niet precies, maar Somer deed ineens tikkertje met Ireen en de andere kinderen en Ireen lachte voor het eerst spontaan... De kinderen hebben allemaal pasta gegeten en een ijsje na.... En huup huup barbatruuk.... weer een mijlpaal.. Somer mocht Ireen helpen met het ijsje....

 Wat kan je daar van genieten... Jelle heeft al gezegd, dat hij zijn hele leven wel pasta en ijs wil eten als dat zulke mijlpalen tot gevolg heeft ;-) Na het eten stapten we weer in de bus en reden we weer richting Aloha house.... Ireen leek tijdens het busritje wat meer op haar gemak, en vanaf de schoot van de verzorgers kon er zelfs een klein lachje af , als we naar haar keken....

Bijschrift toevoegen

Toen draaide Myrish zich om in de bus en zei dat de volgende stop het Royal Oberoi zou zijn.... en dat Ireen bij ons zou blijven... Omdat ik Myrish wel vaker verkeerd begrijp, dacht ik dat ze even rond wilden kijken bij het hotel.... Wat was ik blij dat de balonnen op bed lagen en de vlaggetjes hingen.... De kinderen waren uitgelaten blij en wilden alles bekijken.. Het zwembad was helemaal top!!! En ik geloof dat er toen ineens een sprookje gespeeld werd.... Eerst ging er 1 verzorger met een kind weg, toen de volgende en de volgende, tot Myrish alleen over bleef... Het was hartverscheurend hoe Tessa huilde toen ze wegging van haar beste vriendinnetje Ireen....Dit toneelstukje is vast vaker gespeeld... Uiteindelijk ging Myrish weg, nadat ze Ireen verteld had, dat ze morgen terug zou komen met de andere kinderen... Ireen moest vreselijk huilen.... Ze wilde haar schoenen aan en wilde weg.... Uiteindelijk is ze na een half uurtje in slaap gevallen... Jelle is gaan zwemmen met Somer en ik ben gebleven.... Ik was zo aangedaan door het schokkende meisje dat hier op bed lag na te snikken... Wat zal ze bang zijn geweest en zijn... Zo graag een papa en mama willen, maar dat ook zoooooo spannend vinden... Toen ze na een half uurtje wakker werd, begon ze weer te huilen. Ik heb haar opgepakt en ben over het terrein van het hotel gelopen... Ik heb aan een stuk door gepraat, heel zachtjes en ik heb wel honderd keer gezegd: " het is okay..." . We zijn op een bankje gaan zitten bij het zwembad, en hebben gekeken naar de capriolen van Jelle en Somer... Soms wees ze en zei ze: Ate Somer (ate betekent: grote zus).... En als ik wees naar Jelle en zei: " en dat is papa" schudde ze met haar hoofd van " nee" .... Hoe logisch is zo n reactie, maar ook hoe pijnlijk soms...  We hebben er wel een uur gezeten... Zij op mijn schoot, tegen me aan... Nadat Somer en Jelle gedoucht hadden, zijn we gaan eten... Ireen wilde niks eten.... en niks drinken..... Soms zei Ireen een paar woordjes, en schrok daar soms zelf van... alsof ze even vergat dat ze niet wilde praten... En wat er daarna thuis gebeurde, dat weet ik niet, maar er was ineens een ommekeer.... Somer en ik speelden met een ballon op het bed en Ireen ving de ballon en gooide terug.... Haar gezicht ontdooide en er kwam een lach te voorschijn.... Een prachtige lach.... Toen gooide ze de ballon en zei: mammi...  ik zag haar ontspannen en zo hebben we een tijd gespeeld.... Jelle had zich al die tijd op de achtergrond gehouden, maar hij kwam er bij en ook hij werd door haar in het spel betrokken.... Wat voelt dit fijn!!!!

Toen het uiteindelijk echt tijd was om te gaan slapen, het was inmiddels al 21.00 uur, strekte ze haar armpjes naar me uit, en hield me heeeeeeel stijf vast en liet niet weer los... Zo is Ireentje in slaap gevallen en nu ligt ze hier, naast Somer in bed.... Wat een stel mooie meiden.... Maar ook nu nog: RUSTIG AAN!!!