De vierde en vijfde dag met Ireen

Gisteren.... Gisteren is het niet gelukt om een update te schrijven...... Deels omdat het internet erg traag was, deels omdat het een emotionele dag was, en ik het gewoon even niet kon... Gisteren zat Ireen weer als een vogeltje aan Jelle vastgeplakt... Wanneer Jelle haar neerzette op de grond, moest ze erg huilen... Voor Jelle was en is dit naast het feit dat het fijn is dat Ireen zich vertrouwd bij hem voelt ook best pittig.. Haar afstand naar mij toe nam gisteren nog grotere vormen aan... Als ik rechts van Jelle zat, draaide Ireen haar hoofd zo ver naar links, dat ze mij niet hoefde te zien... Somer was ook erg verdrietig gisterochtend... De ontlading kwam in een gigantische huilbui: " Ireen heeft mijn papa afgepakt!"  Zo goed en zo kwaad als het ging, heb ik uitgelegd, dat Ireen zich veilig voelt bij papa, en nog niet zo op haar gemak is bij mama en Somer...   "Dat is best moeilijk voor ons, want al die kusjes die je zo lang voor Ireen hebt opgespaard, kun je nu niet geven omdat Ireen dan begint te huilen... Maar.... Somer... stel je es voor hoe het voor Ireen is.... : Ze kent ons nog niet zo goed, wij doen andere dingen dan ze gewend is, we spreken een andere taal, we zien er anders uit dan zij... wij vinden aardappelen lekker.... en dat is heel wat voor iemand van 2..."  Maar ik heb ook gezegd: "Jij gaat vandaag een tijd met papa  zwemmen, ook al betekent dat,  dat Ireen moet huilen... Want jij bent nu ook verdrietig.." En zo is het ook gegaan... Ik heb heerlijk met Somer gezwommen, en ook Jelle heeft tijd met Somer genomen... Dat resulteerde in een korte hevige huilbui van Ireen... We zijn zo gaan zitten dat ze papa kon zien, ze zat naast me, niet op mijn schoot, want dat wilde ze niet... en ik heb haar een boekje voorgelezen, ook al keek ze niet.... Als ik haar aanraak, bv over haar rugje wrijf, maakt ze haar rug hol, om aan te geven dat ze dit niet wil.... Ik heb me voorgenomen om afstand te nemen... Zolang als nodig is, maar ik zal bewaken dat niemand daarvan de dupe wordt....Ireen zal moeten delen... Ook nu al, maar zolang ze nog afstand van mij houdt, zal ik dat nemen... En elke toenadering van haar zal ik koesteren... Hoe moeilijk het ook is op dit moment... Ik hou vast aan de ervaringen van anderen die hebben gemerkt dat het uiteindelijk toch goed komt... Toenadering tot Somer en mij is nu te veel.... en dat snap ik..... Wij hebben de tijd.... En in de tussentijd hebben we het ook gewoon leuk hoor... Ik breng veel tijd met mijn schatje door.... Ik probeer me voor te stellen hoe ik me zou voelen als ik als kind in een vreemd gezin zou worden geplaatst... Wat zou ik dan willen....???? Ik denk dat ik zou willen zien dat het daar goed is... Geen boosheid...maar  lachende , vriendelijke mensen... Maar vooral ook, dat ik niets zou moeten.... laat mij maar even.... En dat gun ik Ireen ook..... Lief bang meisje: neem je tijd!!!

Aan het einde van de middag stond de afscheidsceremonie van Ireen gepland... Toen we met de auto het terrein van Aloha house opreden, zagen we haar gezicht oplichten en brak er voor het eerst die dag een lach door op haar gezicht.. Ze riep de namen van haar vriendjes en vriendinnetjes en wist niet hoe snel ze de auto uit moest komen..... Dat was emotioneel, maar ook mooi om te ervaren... Ze heeft het ontzettend goed gehad in Aloha house... Zij hebben een onbeschrijfelijk waardevolle bijdrage geleverd aan haar sociale, emotionele, fysieke en geestelijke ontwikkeling.... Daar zijn we heel erg dankbaar voor.. We hebben ervaren hoe warm de opvang is geweest... Toen ik aangaf, dat ik het zo moeilijk vond, dat ook zij, nadat ze bijna 3 jaar voor Ireen hebben gezorgd, afscheid van haar moesten nemen, gaven ze aan, dat dat ook best moeilijk is, maar dat het voor hun belangrijker is, dat Ireen een " forever family" krijgt, waar ze zich verder kan ontwikkelen... en dat dat meer is dan zij kunnen bieden... Keith, de oprichter van Aloha house, heeft voor ons gebeden tijdens de afscheidsceremonie... dat was heel fijn en bijzonder... We hebben veel antwoorden gekregen op vragen rondom het " hoe en wat" van Ireen s adoptie.... En dat is heel waardevol voor ons...

Die avond, brachten Keith en Narcy ons naar het hotel terug... Weer werd de grote verdwijntruc gespeeld... Ik had dat liever niet gewild.. Ik had liever gewild, dat ze duidelijk "goodbye" hadden gezegd, maar ik was ook te emotioneel om daar op dat moment iets van te zeggen.... Narcy is als laatste vertrokken.... Ireen heeft de hele avond naar Narcy gezocht... Ze wilde naar " the gate", naar  "the flowers", naar " the pool" om Narcy te zoeken en " the white car".... Dat was hartverscheurend....
Ze heeft vreselijk gehuild... Dit meisje is in diepe rouw.....
Ineens bedacht ik dat ze in de afgelopen dagen gewoon in shock is geweest.... Ze is tegen Jelle aan in slaap gevallen....

Vandaag zijn we al vroeg richting Manilla vertrokken....  Somer en ik zaten naast een mevrouw die zo stil zat, dat Somer zich af vroeg of ze misschien dood was.... Toen het vliegtuig in Manilla landde, zei Somer: " Er is ook een wonder gebeurd... ze leeft weer!!!" ... Hahahaha....
Ireen was ook vandaag rustig en zat tegen Jelle aan geplakt.... Voordat we in onze hotelkamer konden, zijn we even in de megashoppingmall geweest... En dat is echt mega groot!!!!!!
In het hotel waren we aangenaam verrast door onze kamer.... Een penthouse... 3 slaapkamers, keuken, kantoor, woonkamer, 2 badkamers... hahaha.... Superdeluxe...

's Middags ben ik met Somer gaan zwemmen.... Jelle is in de hotelkamer gebleven, omdat er voor Ireen al heel veel nieuwe indrukken waren vandaag.... Toen we terugkwamen en ik de hotelkamerdeur opende, hoorde ik Ireen schateren.... Jelle was met haar aan het spelen, en kietelde haar en ik had haar nog nooit horen schaterlachen... Wat een heerlijk geluid.... Ireen liep naar mij toe en zei: "mama"... en gaf me een kus.... Ik viel nog net niet achterover.... Ik heb er van genoten, maar ook rustig aan gedaan in mijn reactie... rustig aan, Margreet... Somer kreeg ook een kusje van Ireen... Ik zag hoe blij ze daar mee was.... Elke stap is er 1  !!!!! Vanavond was Ireen weer even heeeeeeel verdrietig... En dat begrijpen we!! Ze mist Aloha house, de verzorgers, de kinderen verschrikkelijk... Ik heb een boekje voor haar afgedrukt met allemaal foto s van de kinderen uit Aloha house.. Die ligt op tafel... Ze heeft er nog niet in gekeken, maar het mag en het kan...... Toen Jelle haar naar bed wilde brengen, en ze dat nog niet in haar hoofd had, zei Jelle: " ga dan maar even naar mama.. Papa gaat wel slapen...." Toen kwam ze bij me zitten , met haar rug tegen me aan en wilde water drinken.... Heeeeeeeeeerlijk moment!

Morgen hebben we een vrije dag.... Er stond een afspraak met de Nederlandse Ambassade gepland, maar die is verschoven naar woensdag ochtend.... Woensdagmiddag vertrekken we naar Coco Beach.
Dank voor al jullie reacties.... Dank ook voor alle adviezen !!!! Tot gauw !