Hallo allemaal....

Even weer een update van de Westra family.... Gister hebben we het verheugende telefoontje van Wereldkinderen gekregen, dat onze documenten goedgekeurd zijn door het ICAB ( Inter-Country Adoption Board) op de Filipijnen. Praktisch houdt dit in, dat we vanaf nu te matchen zijn. Op dit moment is er een tijdelijke wachtlijststop voor nieuwe aanvragen voor de Filipijnen. Deze wachtlijststop heeft te maken met het feit dat ICAB een niet al te grote wachtlijst en dus een lange proceduretijd wil.
ICAB geeft aan een maximale proceduretijd van 24 maanden te willen (van goedkeuring van de aanvraag tot voorstel), dit is een streven maar geen garantie. Op de Filippijnen wordt er niet op volgorde van verzenddata gematched maar er wordt echt gezocht naar de meest geschikte ouders voor het te adopteren kind. Daardoor kan het zijn dat een echtpaar maar een proceduretijd van een jaar heeft en een ander echtpaar een proceduretijd van twee jaar. Echter, mochten er bijvoorbeeld drie geschikte echtparen voor een kind in aanmerking komen dan heeft het echtpaar met de langste wachttijd de voorkeur.


Wij zijn super blij dat we nu weer een stapje verder zijn in onze "reis" naar een 2e kindje en een broertje of zusje voor Somer... En weet je... Het telefoontje kwam op 2 juli.... Op 1 juli heeft Somer voor het eerst in een peuterbed geslapen en is haar ledikantje ("Mama...waar is mijn vierkantje nu?".... :-) ) naar de Filipijnen verhuist (lees: het kamertje van het kindje van de Filipijnen), zoals Soom dat zo mooi kan zeggen... Op 2 juli, 's ochtends vroeg, heb ik het ledikantje opnieuw opgemaakt en een nieuw dekbedhoesje er omheen gedaan met STOER.....
Is het dan niet bijzonder dat je 2 uurtjes later een telefoontje krijgt dat je adoptiezwanger bent???? Wij vinden van wel...

Voor vaderdag had Somer op de "kidsclub" (Us twadde thus, kinderopvang) iets geknutseld voor papa en samen hadden we nog een kadootje gekocht... Ik had haar verteld over vaderdag, en dat we het kadootje zouden verstoppen en dan zondag 's aan papa zouden geven... Somer had wel een idee bij verstoppen.. Het moest op de Filipijnen (lees nogmaals: op het kamertje van het kindje van de Filipijnen...hihi) verstopt worden.. Reuze spannend natuurlijk... In een doos, onder het bed..... Die dag is Somer wel tig keer naar boven gelopen om het kadootje op te zoeken..... Ik had erbij gezegd, dat we het verstopt hadden, zodat papa het niet eerder dan zondag zou zien, maar dan moest ze het niet vertellen...... Toen papa thuis kwam, was het eerste dat Somer zei: "Ik mag niet vertellen van het kadootje op de Filipijnen....." Jelle lag in een deuk....

Kennen jullie de tv serie "Knofje"???? Somer is er verslaafd aan..... Mijn dank aan Yvon Jaspers en Sterre Herstel is groot..... Wat een geweldige serie... Somer speelt hele taferelen na en kent de dialogen zowat uit haar hoofd...... En als Brompje, een bromvlieg, dood is gegaan, en Knofje zegt: "Hij was mijn allerbeste vriendje.." liggen we beide in een deuk... Echt een aanrader dus...

Als moeder, vind ik Somer natuurlijk een superbijzonderspeciaal kind.... Er zijn niet genoeg superlatieven om ons Somertje te beschrijven... En dat vinden jullie vast ook, als ik jullie vertel, dat Somer het Zuid-Afrikaanse volkslied volledig zingt.... En beste mensen... Dan heb ik het over 3 talen... ZULU, AFRIKAANS en ENGELS.... Ik zal proberen er een video opname van te maken, zodat jullie allemaal mee kunnen genieten.... Toen we vorige week samen het volkslied mee zouden galmen met de video ervan op YOUTUBE, riep ze: "Stop mama, stop...! Eerst je hand op je hart....!" Dat is GENIETEN!!!

Toen we vorige week zondag in de kerk zaten, en Somer tijdens de gezinsdienst ook aanwezig was, vroeg ze me tijdens het gebed keihard: "Mama, heb jij een baard?" .... En bedankt, Somer...

Kan het zijn dat kinderen al heel vroeg een gevoel hebben voor humor??? Somer zat laatst in de buggy en was samen met tante Wia aan het wandelen... In een van de tuinen die ze passeerden waren ze druk aan het klussen, en er lag een grote hoop modder... Somer vroeg aan Wia: "Wia, is dat van een mol???" Even later was Somer haar neus aan het ledigen en gaf de inhoud ervan steeds aan Wia.... (wat een traktatie...). "Zo, die is leeg", gaf ze te kennen en stak haar vinger vrolijk in het andere neusgaatje.... Weer gaf ze de inhoud door aan Wia, tot waarschijnlijk het laatste stukje en toen zei ze: "Zo...die eet ik zelluf op..." Nou ja zeg...

Nog één: " Mem? In de hemel ben je dood he..? Maar in de HEMA niet hè Mem?" ... Dat moeten we nog maar es haarfijn uitleggen... Ooit..

Somer heeft een geheugen van volgens mij wel 4 GB... Als ik haar schoenen niet kan vinden en haar vraag waar haar schoenen zijn, weet ze me altijd haarfijn te vertellen waar ze liggen: "Boven mama, bij de spiegel.." Het klopt altijd...

O ja, ik moet nog even wat kwijt... Afgelopen zondag, vertelde Somer zo maar ineens dat ze moest plassen... Snel luier uit, op het potje.... En ja hoor..... Een dikke, vette plas... Dat je als moeder zo immens trots kan zijn en verrukt kan reageren op menselijke uitwerpselen, dat is een nieuwe dimensie in mijn leven.... Hahaha....

Nu genoeg de loftrompet gestoken over onze Somer..... Maar even wat foto's???